Η πτώση διήρκεσε ένα μήνα κι εκεί κατά την πρώτη ημέρα του ένατου μήνα του σωτηρίου έτους 2006 μ.Χ - ή μήπως ήταν π.Χ; - ο Ορλάντο προσγειώθηκε λίγο βαριά αλλά σχετικώς σώος και αβλαβής στον πάτο του φρεατίου.
Ηταν/ ήμουν λίγο ζαλισμένος, λίγο απορημένος, καθόλου όμως τρομαγμένος....
Ηταν/ήμουν εκτός κτιρίου , εκείνου στο οποίο ήμουν στέλεχος, εκτός του κύκλου επιρροής, εκτός νυμφώνος, εκτός πεδιάς, εκτός εαυτού, εκτός φρενών....
Τίποτε όμως δεν μπορούσε να τον/με τρομάξει..... Η βεβαιότητα ότι όπου νάναι θα έλθει ένας άλλος αναβατήρας και θα ανέλθω στην κορυφή ήταν σχεδόν φονταμενταλιστική.... Αλλωστε ήμουν γνωστός και ως Μικρός Πρίγκηπας απο τα γεννοφάσκια μου.... Ποιός και τι θα μπορούσε ποτέ να με εκθρονίσει πραγματικά;
Μόνον ο εαυτός μου και η πιθανή αυτοκαταστροφική, τυχοδιωκτική μου φύση. Μόνο εγώ εγκαταλείποντας τον πλανήτη μου θα μπορούσα να εκτεθώ σε χίλιους μύριους κινδύνους, να μπω σε φοβερές περιπέτειες και να βρεθώ κάποια μέρα σε μια έρημο μ έναν πιλότο δίπλα σ ένα τσακισμένο αεροπλάνο για παρέα... Εναν πιλότο που δεν ήξερε να σχεδιάσει ένα αρνί....
4 comments:
Βλέπω πως το στυλ μας στη γραφή όχι μόνο δεν το χάσαμε αλλά βγαίνει και από μεγαλύτερο βάθος. :-)
Ξέρεις, κατά τη διάρκεια της εξαφάνισής σου ( το λέω έτσι για να δουν και οι υπόλοιποι πως είναι αληθές το πρώτο ποστ) λέγαμε μήπως είχες αποσυρθεί στο Τατόϊ για να γράψεις το περίφημο μυθιστόρημα αλλά εγώ έλεγα πως αποκλείεται να είχες μετακομίσει στο Τατόϊ χωρίς να έχεις καλέσει εμένα να εγκαινιάσουμε την κουζίνα με το...γνωστό γουώκ!
Φοβάμαι ότι θα έχουμε μαλλιοτραβήγματα εδώ μέσα. Α πα πα γυναίκες, λυσσάρες. Γιαυτό σου λέω, οι δυο μας μονάχοι, αγόρι μου.
Έλα, έλα... Ποιός ξέρει τι ανομολόγητα κάνατε τότε που σας περνάγαμε για λούγκρες!
Ορλαντάκι καλώς μας ξανάρθες!
Ορλαντάκι, αν νομίζεις πως θα έρχομαι εδώ μέσα κάθε τόσο να σε παρακαλάω να γράψεις, απατάσαι πλάνην οικτράν. Άντε μην τα πάρω και γελάσουν τα παρδαλά κατσίκια, φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά!
Υ.Γ. Επίσης, να δηλώσω ότι αυτά τα ελαφρώς κουλτουρέ που γράφεις τα διαβάζω ακούγοντας Σαρμπέλ και Δάντη. Δεν θα αλώσεις εσύ την τρυφερή μου την ψυχή, δοκίμασαν κι άλλοι αλλά απέτυχαν. χα!
Τι να σε πω τώρα με την Αθήνα να καίγεται και με τα έκτακτα δελτία σε εξέλιξη;
Δε σ άρεσα άνεργος και φευγάτος λύσσαξες να με ξαναχώσεις στο μπαλαούρο!
Post a Comment