Με κύριο χαρακτηριστικό την αδιαφορία για τον χρόνο, οι μέρες μου άλλαξαν κι οι νύχτες μου επίσης... Κανείς δεν περίμενε κάτι απο μένα, εκτός από το να πληρώνω τους λογαριασμούς... Αυτό ήταν εύκολο κι εξαιρετικά λυτρωτικό πρέπει να πω... Ο άνθρωπος που μου χαμογελούσε ευγενικά κι έλεγε "ευχαριστώ" στοίχιζε μόλις 5 ευρώ φιλοδώρημα και συνέχιζε να χαμογελάει όπως και πολλοί άλλοι επί μέρες, κάθε φορά που μ έβλεπε να κάθομαι στην ίδια θέση αγναντεύοντας τον Βόσπορο... Μετά αποφάσισα ν αγναντεύω τη λευκή πέτρα των τειχών της Ιερουσαλήμ... Οι άνθρωποι παρέμειναν υπέροχα ίδιοι, διακριτικοί και συμπαθείς, φιλόξενοι και χαμογελαστοί με μόνο ζητούμενο από μένα να είμαι ένας ήρεμος "πελάτης"... Ημουν.... Πολύ ήρεμος, απόλυτα χαλαρός, σταθερός στις συνήθειες μου, εξαιρετικά προβλέψιμος.... Ο Ντορ ήταν ο προσωπικός μου ξεναγός, αρχαιολόγος, άθεος και χιουμορίστας.... Με περίμενε τρεις φορές την εβδομάδα για να περπατήσουμε μαζί την Ιερουσαλήμ κι όταν έμαθα την τελευταία εντός των τειχών της γωνία, αρχίσαμε να εκδράμουμε από την Τιβεριάδα ως το Ελιάτ.... Ειχα καταληφθεί από την εμμονή του χθες... Πρώτα Ιστανμπούλ μετά Γιερουσαλάϊμ λες και έσκαβα μέσα μου να βρω τον μίτο της "μη ζωής" μου..... Κι όλο αυτό το διάστημα κανείς δεν με υποχρέωνε να είμαι , να λέω , να πράττω, να συμπεριφέρομαι κάπως, πλην της απαίτησης του συστήματος να πληρώνω για κάθε μικρή η μεγάλη παροχή που μου περείχε.... "Απόλυτα δίκαιο" σκέφτηκα και συνέχισα να ζω πελατειακά.
7 comments:
Έπαθα ανακοπή, μόλις είδα τη φωτογραφία.
Ίσως θα πρέπει να ανοίξω ένα παράλληλο μπλογκ όπου θα ποστάρω κάτι τέτοιο για να βλέπουν και οι άλλοι πως η ιστορία είναι αληθινή: " Θυμάμαι σαν τώρα τη μέρα που ο κοινός μας φίλος μου τηλεφώνησε και μου είπε πως ο Ορλάντο ίσως και να βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. " Μα ποιά Ιερουσαλήμ!, Έμαθα από αλλού πως εθεάθη στη Μάνη!" διαμαρτυρήθηκα εγώ.Μείναμε να συζητάμε το μυστήριο για λίγη ώρα. "Να δεις που η κουφάλα ο Λ ξέρει και δεν λέει σε κανέναν μας!" του είπα πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Ήταν η μέρα που "έπεφταν υπογραφές" για μία καινούργια δουλειά αλλά είχα βαλθεί πάλι ν'αναρρωτιέμαι, πού να έχει πάει ο Ορλάντο..." :-)
Πού είχες χαθεί πάλι αυτές τις μέρες; ΗΠΑ;
Μπαα! Απλά έχω πήξει τραβώντας κάτι 12ωρα διαχείρισης χάους με αποτέλεσμα να μη μπορώ να γράψω!
Χεχε! Που να δεις τις φωτο απο τον επόμενο σταθμό της ρέμπελης φάσης μου!
Κάτι μου λέει πως η συνέχεια δεν θα είναι καθόλου προβλέψιμη Ορλάνδε. Αναμένουμε λοιπόν τη συνέχεια όπως την εξιστορούν τα χείλη σου κάθε φορά.
Καλησπέρα, Μαριαλένα
έχω κουφαθεί από την φωτογραφία,δεν ειχα φανταστεί ποτέ πως κάπως έτσι είναι η Ιερουσαλήμ!
χθες παραιτήθηκα από την δουλειά μου,δεν έχω φράγκο αρα το να πληρώνω για αυτό που μου προσφέρεται είναι κάπως δύσκολο αλλά το προτιμώ από το να κάνω πλέον τον μαλάκα.Σκέφτομαι μήπως μου δίνεται μια τελευταία ευκαιρία να συνεχίσω τις σπουδές μου και μια δουλειά του ποδαριού θα ειναι αρκετή για να με συντηρήσει για μερικούς μήνες.
μια ζωή την έχουμε διότι δεν είμαστε γάτες.δυστυχώς!
(μην χάνεσαι...)
@Μαριαλένα
Η αλήθεια είναι πως; όταν ο άνθρωπος αρπάζει πετριά, όλα μπορεί να συμβούν!
@βατραχοθεά
Οι σπουδές είναι ένα εφόδιο,που δεν οδηγεί πάντα σε ριζική αλλαγή πορείας. Εγώ θα σου έλεγα να ονειρευτείς πεισματικά ΤΙ θες να κάνεις και μετά να πέσεις πάνω του με τις εφτά ζωές σου κι άλλες τόσες δανεικές από τους άλλους.
@orlando
Πάλι δωδεκάωρα; Μυαλό δε βάζουμε;
@βατραχοκόριτσο
Λίγες μέρες ξεκουραση και απόλυτη χαλαρότητα σας χρειάζονται, άσχετα από το οικονομικό. Αλλιώς θα κουβαλήσετε την παλιά δουλειά στην καινούρια.
@passer by
Αααα! Πέτυχες κέντρο! Διότι μόλις ολοκληρώσω την αφήγηση της πολύμηνης πλην όχι και τόσο φλύαρης περιόδου "διακοπών" θα θέσω προς συζήτηση αυτό το θέμα: Αν δεν μπορείς να εργάζεσαι λογικά μήπως πρέπει να μην εργάζεσαι καθόλου;
:)
Post a Comment